بررسی تاثیر "مدل مراقبت پیگیر" بر کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی در بیمارستان های نظامی

مقدمه: هر تغییری در وضعیت سلامتی بر روی نقش پرستار تاثیر می گذارد. با وجود پیشرفتهای صورت گرفته در خصوص بیماران همودیالیزی طی چند دهه اخیر کفایت دیالیز، در این بیماران کمتر از مقدار استاندارد در نظر گرفته شده است. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر "مدل مراقبت پی‌گیر" - شامل چهار مرحله آشنا سازی، حساس سازی، ارزشیابی و کنترل بر میزان کفایت دیالیز بیماران همودیالیزی انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بر روی 35 بیمار همودیالیزی از بیمارستان امام رضا (ع) و 35 بیمار همودیالیزی از بیمارستان هاجر (س) – که گروه شاهد و آزمون به تفکیک روزهای زوج و فرد از هر دو بیمارستان انتخاب شد- در سال 1391 انجام گردید. کفایت دیالیز در دو مرحله قبل از شروع کار و پس از اجرای مداخله اندازه‌گیری شد. سپس داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 و آزمونهای توصیفی، آزمونهای تی مستقل و تی زوجی فیشر، آنالیز کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که پس از اجرای "مدل مراقبت پی‌گیر" به طور معنی‌داری کفایت دیالیز افزایش یافت (p=0/001). میانگین کفایت دیالیز قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله به ترتیب (28/0) 94/0 و (28/0) 28/1 (p=0/001) و میانگین نمره کفایت دیالیز در گروه آزمون به ترتیب (34/0) 98/0 و (22/0) 04/1 (p=0/36) بود. نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش معنی‌دار کفایت دیالیز پس از اجرای مدل مراقبت پی‌گیر، آموزش مهارتهای مراقبت از خود، به این گروه از بیماران و همچنین سایر بیماریهای مزمن توصیه می‌شود